Keleştimur1. Güzel, yakışıklı, güçlü kimse. 2. Yiğit, cesur, bahadır.
Kemal1. Bilgi ve erdem bakımından olgunluk, yetkinlik, erginlik, eksiksizlik.2. En yüksek değer.
KemalettinDinin olgunluğu, eksiksizliği ve değeri.
KemandarYay tutan, yay tutucu.
Kemter1. Daha aşağı, daha değersiz. 2. Tam olmayan, eksik.
Kenan1. Vaat edilmiş ülke.2. Cennet.3. Hazreti Yakup’un ülkesi, Filistin.
KentŞehir, kasaba.
Kepez1. Yüksek dağ. 2. Mağara. 3. Gelin başlığı. 4. Kuşların başındaki uzun tüyler.
KeramettinDinin kerameti, doğaüstü gücü.
Keramibk. Kirami
Kerem1. Soyluluk. 2. Cömertlik, el açıklığı, bağış.
Kerim1. Cömert, eli açık. 2. Ulu, büyük.
Kermanbk. Kirman
Kermenbk. Kirman
KervanUzak yerlere yolcu ve ticaret eşyası taşıyan yük. hayvanı katar.
Kesek1. Bel, çapa veya sabanın topraktan kaldırdığı iri parça. 2. Çimen yapmak için üzerindeki otuyla birlikte çıkarılmış çayır parçası.
Kesim1. İki taraf arasındaki kararlaştırılan şey. 2. Biçim, endam, boy bos. 3. Bölüm, parça. 4. Yeryüzündeki sel yarıntıları. 5. Ürün kaldırma mevsimi.
Keskin1. Etkili, sert. 2. Görevini iyi yapan. 3. Azgın.
KeskinayEtkili, görevini iyi yapan kimse.
KeskinelEtkili ve sert kişilikli kimse.
KeskinerEtkili ve sert kişilikli kimse.
Keşfi1. Keşifle ilgili.2. Keşfeden.
KeteDüğün armağanı.
Keven1. Kimi türlerinden kitre denilen zamk çıkarılan dikenli bir çalı. 2. Bir tür kahve.
KevnîVar olmayla, varlıkla ilgili.
Keyİran’da efsanevi Keyyaniler Hanedanı’nın padişahlarına verilen unvan.
Keyfiİsteğe bağlı olan, bir kurala bir düzene bağlı olmayan.
KeyhanDünya.
KezerKahraman.
KılavuzYol gösteren, rehber.
KılıçUzun, düz veya eğri, ucu sivri, bir veya her iki yüzü keskin, kın içinde bele takılan, çelikten silah.
KılıçalKılıç takın, kuşan anlamında kullanılan bir ad.
KipkurtCanlı, dayanıklı, sağlam, deneyimli, yaşlı kimse.
Kiram1. Soylular. 2. Eli açıklar, cömertler.
KiramettinDinin uluları, soyluları.
Kirami1. Cömertlere, eli açıklara özgü. 2. Soylular, ulular, şereflilerle ilgili.
KirmanHisar, kale.
KirmanşahKale hükümdarı.
Kirmenbk. Kirman
Kişi1. Kimse, insan. 2. Sahip. 3. Koca, eş.
KişihanHükümdar olan kimse.
Koca1. Yaşlı, ihtiyar. 2. Büyük, ulu, yüce.
KocaalpYaşlı, ulu yiğit.
KocabaşYaşlı, saygın kimse.
KocabeyYaşlı, ihtiyar bey.
KocademirGüçlü kuvvetli ihtiyar kimse.
KocagözGözleri büyük kimse.
KocamanÇok iri, büyük.
KocataşBüyük taş.
KocatayYaşlı kimse.
KocatürkBüyük, saygın Türk.
KocaünMeşhur, ünlü kimse.
Koç1. Damızlık erkek koyun. 2. Sağlıklı, gürbüz genç erkek. 3. Kahraman.
Koçak1. Cömert, eli açık. 2. Yiğit, kahraman. 3. Becerikli.
KoçakalpCömert, kahraman yiğit.
KoçakaslanCömert, kahraman yiğit.
KoçakerCömert, kahraman kimse.
Koçaş1. Kılavuz, rehber. 2. Yağmur bulutu.
KoçayKoç gibi güçlü.
KoçboğaGüçlü, kuvvetli kimse.
KoçbörüGüçlü, kuvvetli kimse.
KoçerSağlıklı, yürekli kimse.
KoçhanGüçlü, kuvvetli hükümdar.
KoçkanYiğit, yürekli soydan gelen.
Koçkar1. Dövüş için yetiştirilmiş iri boynuzlu koç. 2. Yaban koyunu.
KoçsoyGüçlü ve kuvvetli bir soydan gelen kimse.
KoçtuğGüçlü kuvvetli savaşçı kimse.
KoçtürkGüçlü, kuvvetli Türk.
Koçu1. Gelin arabası. 2. Çukur oyuk yer, hendek.
KoçubeyKoçu arabasını kullanan kişi.
KoçyiğitYürekli, cesur, kahraman kimse.
KolatYardım et, yardımcı ol anlamında kullanılan bir ad.
Kolçak1. Yiğit, mert, yürekli, koçak. 2. Kola geçirilen kolluk.
KoldanKurala uygun, normal.
Koldaş1. Bir işi birlikte yapan kimseler, ortak. 2. Yardımcı, arkadaş.
KomanUmut.
KomutanBir asker topluluğunun başı, kumandan.
Konak1. Konuk, misafir. 2. Konuk olunan yer.
KonanKonuk, misafir.
Kongarbk. Kongur
KongarataKumral kimse.
KongurSarı ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi.
KonguralpKumral yiğit.
KongurtayEsmer kimse.
Konratbk. Kongur
KonukMisafir.
Konur1. Açık san, boz, bozla sarı arası renk. 2. Yanık kırmızı, yağızımsı al. 3. Kimseyi beğenmeyen, gururlu, kibirli. 4. Kahraman, yiğit. 5. Süslü, çalımlı, şık, kurumlu. 6. İnatçı, aksi.
KonuralpGururlu, kibirli yiğit kimse.
KonurataGururlu, kibirli kimse.
KonurayGururlu, kibirli kimse.
KonurbeyKahraman, yiğit bey.
KonurözKahraman, yiğit kimse.
Kopan1. Zafer kazanan. 2. Ortaya çıkan, harekete geçen.
KoparalKopar ve al anlamında kullanılan bir ad.
Kopuz1. Boğaz, dar yer. 2. Ozanların çaldığı eski bir telli Türk sazı.
Kor1. İyice yanarak ateş durumuna gelmiş kömür veya odun parçası. 2. Kırmızı. 3. Sıra, dizi, altın dizisi. 4. Dere.
Kora1. Eski. 2. Anahtar. 3. Karda açılan ince yol. 4. Olgunlaşmamış üzüm, koruk.
KoralSınır muhafizı.
KoralpAteşli, canlı, hareketli yiğit.
KoraltanAteşli, canlı, hareketli hükümdar.
KoramazKimseyi beğenmeyen, mağrur kimse.
KoraslanAteşli, canlı, hareketli yiğit kimse.
KorayAteşli, canlı, hareketli kimse.
KorçakHeykel.
KorçanÇağlayan.
KordayKuğu kuşu.
KorelAteşli, canlı, hareketli kimse.
KorerAteşli, canlı, hareketli kimse.
KorganKale, hisar.
KorgünAteşli, canlı, hareketli kimse.
KorhanAteşli, canlı, güçlü hükümdar.
KorkanKor gibi ateşli, dinamik, hareketli soydan gelen kimse.
KorkmazHiçbir şeyden korkmayan, yılmayan, cesur.
Korkut1. Büyük dolu tanesi. 2. Cin, şeytan gibi hayalî yaratıklar. 3. Korkusuz, yavuz, heybetli.
KorkutalpKorkusuz, yavuz, heybetli yiğit.
KorkutataKorkusuz, yavuz, heybetli ata.
KormanKor gibi ateşli, canlı, hareketli kimse.
KortakGüzel, gösterişli, endamlı.
KortanAteşli, canlı, hareketli kimse.
KortaşAteşli, canlı, hareketli kimse.
KortayAteşli, canlı, hareketli kimse.
KorucuOrman vb. bekçisi.
KoruganKale, hisar.
KoryakOdun veya kömürü kor duruma gelinceye kadar yak anlamında kullanılan bir ad.
KoryayAteşli, canlı, hareketli kimse.
KoryiğitAteşli, canlı, hareketli kimse.
KoryürekAteş gibi sıcak yüreği olan.
KoşalKoş ve al anlamında kullanılan bir ad.
KoşukKoşma, şiir, türkü.
KoşukhanBir arada olan hükümdarlar.
KoşuktekinBir araya gelmiş hükümdarlar.
KotuzGururlu, kibirli.
KotuzhanGururlu, kibirli hükümdar.
Koyak1. Vadi, dere. 2. Dağlar ve kayalıklar üzerindeki doğal çukurlar. 3. Dağ üzerinde otu bol olan, bitek, çukur yer.
Koygun1. Etkili, hüzünlü, dokunaklı. 2. Akdoğan.
KoytakRüzgâr almayan çukur yer.
KoytanDağ bucağı.
KoytukOyuk, çukur, siper
Kozak1. Kozalak. 2. Ham meyve. 3. Güneş görmeyen, gölgede kalan yer.
KöçeriGöç sırasında doğan çocuk.
Kök1. Dar ve derin dere. 2. Gürbüz, sağlıklı. 3. Gök. 4. Asıl, kök, köken
KökelKök-el.
Köken1. Bir şeyin çıktığı dayandığı temel, biçim, neden veya yer. 2. Kavun, karpuz, kabak gibi bitkilerin toprak üstünde yayılan dalları. 3. Soy, asıl, ata.
KökerKöklü soydan gelen kimse.
Köklemİlkbahar
Köklü1. Soylu, görgülü. 2. Varlıklı, kuvvetli.
KöksanTanınmış, ünlü ad.
KöksoyTanınmış, ünlü soydan gelen kimse.
KöksuAslı, soyu su gibi temiz ve saf olan.
KöksürSoyun genişlesin anlamında kullanılan bir ad.
Köz1. Kor, ateş koru, kızıl ateş parçası. 2. İçinde küçük küçük kor parçalan bulunan kül.
KözerGören kimse.
KubatKaba, şişman, biçimsiz.
KubilayÜnlü bir hükümdar.
KudayTanrı.
Kuddus1. Temiz, pak. 2. Tanrı adlarındandır. 3. Kutsal, kutlu.
KuddusiKutsal niteliklere ulaşmış olan kimse.
KudretullahTanrı’nın gücü.
KutluUğurlu, kutsal, mutlu.
KutlukUğurlu.
KuyaşGüneş.
Kuzey1. Sağını doğuya, solunu batıya veren kimsenin tam karşısına düşen yön, dört ana yönden biri, şimal, güney karşıtı. 2. Bulunduğu noktaya göre kuzeyde kalan yer.
Kürşadbk. Kürşat
Kürşat1. Yiğit, alp.2. Göktürk prenslerinden birinin adı.